Geçen sabah dışarıda işlerim vardı. Yoğun çalışan bir kadınım. Şükürler olsun diyelim. Bu işsizlikte ne olursa olsun ekmeğimizi kazanmaya çalışıyoruz. Bir yerden geçerken çarşıda; kelli felli bir amca. Biriyle konuşurken işitiyorum. Diyor ki” Allah rahmet eylesin, yapacak bir şey yok” Niçin bu cümleyi kullanıyor, 33 tane vatan evladı için. Şehitler için, dökülen kanlar için. Bu kadar basit mi telaffuzu gerçekten… Dininde, imanında belli. Yalnız bu denli vatan için had safhada önem taşıyan bu mevzu hakkında bu değerlendirme çok havada kalmıyor mu sizce? Cehalet mi bunun adı yoksa bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın mantığı mı? Yahu pisi pisine gitti askerlerimiz.
Her yer sessiz, herkes üzgün ve kızgın, kaos içinde günler yaşıyoruz. Vatan aşkı her şeyden ağır basıyor. Askerlerimiz bizim can parçamız. Bayrağımız namusumuz. Bu ülkenin toprağının her karışında şehit kanları, mücadele, emek gömülü; Mustafa Kemal Atatürk’ün inşa ettiği ülke burası. Hiçbir şey vatan söz konusu ise ŞEHİT İSE hafife alınarak geçiştirilemez. 33 askerin dökülen kanının hesabını kim verecek, soruyorum bir vatandaş olarak; cevap istiyorum.
Ciğerlere işlemiş acı içinde kıvranan şehit ana, baba, eş, evlat…. Dile kolay yaşanan acılar…. Şunu anlamakta zorluk içindeyim. Niye garibanın evladı ölür hep; yıllarca büyük hezimet içinde büyüttüğü, gözünden sakındığı evladı yok artık. Tarifi çok zor bir üzüntü içindeyim.
NE YAZILIR, NE ÇİZİLİR
NE TELAFFUZU KOLAY, NE DE HAZMI KOLAY
KINALI KUZULAR CENNET MEKANINIZ OLSUN
YASIMIZ VAR, İNDİRİN BAYRAKLARI YARIYA
SİZE CAN FEDA OLSUN
RUHUNUZ ŞAD OLSUN
