Ardı ardına gelen emekli sendikaları kapatma davaları ve sonrası kapatılan emekli sendikaları! Sistem emekliyi yok saydıkça, yokluk ve açlık sınırının dibine ittikçe, sistemin korku ve sindirme politikalarıyla köşeye çekilen emekliler yaşam savaşı vermekle geçen günlerin “Korkunun ecele faydası yok “canlarına tak ettiği bugünlerin içinden örgütlenerek çıkmanın şart olduğunu anladıkları bir süreci yaşamaya başladılar!

Her şeyin ters gittiği ekonomik bunalımın en çok emeklileri vurduğunu bir türlü kabul etmeyen hükmet, savurganlığın açığını 13,5 milyon emekli ve ailesi üzerinden sürdürmenin artık mümkün olamayacağının eşiğine gelmiş bulunmaktadır! Hiçbir şey vermeden kazanılmış haklarını da tersine çalışan kat sayı uygulamasıyla ellerinden aldığı yetmiyormuş gibi, asgari ücret seviyesini bile çok görmenin umursamazlığını görmezden gelmesi; emeklinin yaşam mücadelesinde mağlup olmak üzere olduğunu nihayet anlamış bulunmaları, örgütlülük hareketini gündeme taşmıştır!

Bugün bir elin parmakları bile olmayan emekli sendikaları, hükümetin kapatma lüksü ile karşı karşıya direnmekte ve yurdun her köşesinde dar ve ya da olmayan imkânlarla örgütlülük sürecini tamamlamaya çalışmaktadırlar! Örgütlülüğün bir toplumda zayıf olması ”Güçlünün zayıfı yok etmesi” anlamına gelmektedir! Sistem bu anlayışa açıktan destek vererek evrensel bir hak olan emekli sendikalarının varlığını hiçbir şekilde içine sindirememekte, açılan her emekli sendikasını doğmamış çocuk muamelesi yaparak” sendikanın üyesinin çalıştığı yer yani işvereninin bulunması gerektiği iddiasıyla, anında açılışı kabul etmeden, kapatma davasını yerel mahkemeler vasıtasıyla açmaktadır!

Emekli sendikalarını kapatıp, hukuki ve meşru zeminden, fiili mücadeleye zorlayarak, ya da yeniden hukuki ve meşru mücadele zemininde varlıklarını sürdüre bilmek adına yeniden sendikalaşmaya mecbur kılmaktadır. Tıpkı “Sistem kapatsın biz açar ve meşru ve hukuki zeminde mücadeleye” devam dercesine sendikalaşmanın korkusunu sisteme yaşatma ve ellerinden alınmış hakların elde edilmesi için mücadeleyi dişe diş götürmeye çalışmaktadırlar!

Bu durum kapatılan sendikaların bölünmelerine kadar gitse de; emeklilerin sendikalaşma eylemleri inadına sürdürülmekte ve yurdun dört bir yanında örgütlenmenin faaliyetlerini vermektedirler!

2021 TÜM EMEKLİLER SENDİKASININ tek başına resmi yapısıyla sürdürdüğü emekliler adına sendikal mücadele, kapatılmış DİSK EMEKLİ SEN ve diğer emekli sendikaları tarafından fiili olarak devam ettirilse de, sistemin emekli sendikalarını var kabul etmeme inadı mahkemelerde sürdürülmektedir.

Buradan Kamuoyuna seslenen 2021 TÜM EMEKLİLER SENDİKASI Genel Sekreteri Erdal demir;   kapatma kararı olarak ileri sürülen bir emekli üyenin hangi iş yerinde çalışıyor(İşveren ve çalışan ilişkisi) dayatması, kabul edilir ve akla nizama uygun olmayan bir yaptırım olduğunu söyledi.  Erdal Demir, bu yanlışın düzeltilmesi için tüm sivil toplum örgütlerinin ve sendikaların kapatma kararına karşı direnç göstermeleri istemlerini yenileyerek, yıllarca prim ödemiş, zor işlerde yeterli olmayan ücretlerle Liyakat esaslı çalışma ile ömür vermiş emeklilerin sendikalaşması evrensel değerdir. Hükümetin bu değeri görmezlikten gelmesi olsa olsa 13,5 milyon emekli ve bir o kadar ailesinin insanca yaşam haklarını ellerinden almaktan başka bir şey değildir! Bu adaletsiz duruş ve yaptırıma, emekliler gereken tepki ve direnci yapılacak ilk demokratik hakların korunduğu ve tarafsız bir seçimde vereceklerini söyledi!

Meşru ve Hukuki mücadeleyi kapatma davasının açılmış olmasına rağmen, örgütlenmeyi tüm yurtta sürdüren, örgütlülük esasını tüm il ve ilçelerde yaygınlaştırmaya ve emeklinin umut ve direncini sendik çatısı altında birleştirme ve büyütme gayreti içinde olan 2021 Tüm Emekliler Sendikası, örgütlü olduğu il ve ilçeleri dolaşarak birlikte yönetmenin, bölgeleri yaratmanın ve yeni temsilcilikler açmanın kanallarını oluşturmaya büyük bir gayretle devam ettikleri gözlenmektedir!

Türkiye zayıf olan örgütlülük yapısıyla sisteme ve yanlış politikalara direnç göstermekte geri kalırken, sendikal hareketlerin önlenmesi bu zayıflığa ayrıca neden olduğu görülmektedir! Bugünün hükümeti emeklilerin örgütlenmesini engellemenin en kolaycı yolunun emeklilerin sendikalaşmasının önüne geçen kararları vermekten geçtiğini gayet iyi değerlendirmektedir!

Görünen o ki 13,5 milyon emekli ve ailesinin örgütlü olmasının ancak emeklinin çaresizliğine, yoksullaştırılmasının, yaşanamaz bir hayatın sırtından alınmasına neden olacağı bilincine doğru hızla yol alındığı da görülmektedir! Muhtemelen bir hükümet değişikliğinde, Emeklilerin tüm örgütlülük güçlerini bir tek çatı altında toplayacakları söylemlerine son zamanlarda sıkça kamuoyunda konuşulan konu olarak görülmektedir!