Sağlam konuşun; kendini ifade edebilme iyidir, en cazibidir en kurtarıcıdır. Silinmekten sıyırır, ezilmekten bertaraf olur baba bir güven gelir şöyle bir ruha. İfade etmek dedik de, bol bol kelam içeren anlamını dahi bilmediğimiz sırf alemde kasılalım da sözümüz geçsin namımız yürüsün düşüncesiyle söze başlarsan fos çıkarsın. Gülerler adama… Ne derler Bilgin yoksa fikrinde olmasın.
Mevzuyu biliyorsan konuş, dilinden çıkan sözcüğün anlamını biliyorsan konuş, Hangi konu olursa olsun laf kalabalığı etmeden, birikimini dökebilme yetin varsa dile gel; konuş, belleğin yeteri kadar dolu değilse haddini bilerek konuş. Ahkam kesmek, bilir kişi edasında yayım yayım yayılmak ne kadar sürer sence? Tıkanır; kuyuya düşersin. Bilgisizliğin doruğa çıktığı an toparla toparlayabilirsen. Bilmemek asla sorun değil; ki her şeyi bilmek kimsenin harcı değil önce onu idrak lazım. Sorun; bilmeden bilme edaları, konuşmak ama boş konuşmak sinmiş insanların üstüne. Yalancı bellek saçmalığı derim ben böylelerine. Kendini bile anlatamazlar çünkü bunlar lüzumsuz sözleri terk edemezler. Ciddiye almamak en doğrusu. Yalnız şöyle bir gerçeği göz ardı etmemek de gerek; bizim toplumda boş kelama ve de cahilce, anlamsız, gereksiz sözlere de rağbet, alkış baya bir fazla. Ben de en iyisi bu konuda fazla derine inmeyim; söylenecek söz çok. Ayrı bir yazı konusu çıkar; bir daha ki makalede değerlendirmek gerek.
“Akıllı insan konuşmasını bilir çünkü söylemek istedikleri vardır; aptal konuşur, çünkü kendisinin bir şeyler söylemek zorunda olduğunu sanır”
Diyeceğim o ki; AYARI BOZUK, BOŞ, ANLAMSIZ SÖZLERİ çıkarın lügatınızdan. Bilgin varsa çıksın dilinizden sözler, yoksa susmasını öğren, kazanırsın erdem..
