10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü de geldi geçti. Aslında günümüze göre uyarladığımızda, çalışmaya çalışan gazeteciler günü olarak değerlendirirsek daha bir uygun olur. Gerçi kimin umurunda olur; o da muamma……
Makalemin giriş paragrafında sitemkar cümlelerimin yer alması gayet doğaldır. Kutlama gününde neyi kutlayacağız bilemedim. Çektiğimiz ekonomik sıkıntıyı mı, kurumun yüklediği zor şartları mı, mesleki statü yoksunluğunu mu, mesleği itibarsızlaştıran sözde gazetecileri mi, özgür basın varlığına, kelepçe takılmasını mı, baskı ve yönlendirilmenin ağında çırpınanlara mı …..vb Her sıkıntı kendi başına derin bir içerik kapsıyor. Yazacağız; müsaade ederseniz.
Neyse; gelelim asıl mevzuya. Hatırlanmak çok kıymetlidir ve bu değeri bizlere sadece çiçek böcekle veyahut ayağa çağırarak değil; bizzat kendi gelerek biçen, Efeler Belediye Başkanı Anıl Yetişkin’e bizlere gösterdiği hassasiyet için şu makaleyi yazmamak ayıp olurdu. Eleştiriye gelince, kirli kalemleri ön plana çıkanlar da okusun ve algıları açılsın. Takdir etmeyi sadece menfaatlerine göre oynanınca kaleminde kullananlar; “Anıl Başkan, Gazetecileri bu günde ilk ziyaret eden belediye başkan ünvanını hakkıyla almış bulunmakta” Özellikle yerel basının mesleki değerlerini öne çıkararak kullandıkları kalemler, gazeteciliğe unvan veren bir özelliktir. Mesleğe bu açıdan bakan yereldeki başkanlar, her çağırdıklarında, her bir eylemlerinde ve yeni hizmetlerinde yanlarında olan, yapılanları kamuya aktaran emekçi gazetecilerin 10 Ocak gibi hatırlandıkları bir günde ellerinde çiçekle kapılarını çalmalarından başka daha güzel bir tavır ne olabilir ki… İşte Anıl Başkan’ın mütevazi kişiliği ve gazeteciliğin önemini bilen bir düşünce yapısı ile bunu yerine getirmesi, Aydın’daki gazeteciler cemiyetlerini mutlu kılmıştır. Teşekkürler Başkan…